سفیر آفریقای جنوبی در بازدید از آسایشگاه کهریزک محمدشهر؛
اگر نلسون ماندلا زنده بود به فعالیت های آسایشگاه کهریزک افتخار می کرد
نسترن کیوان پور
سال ۹۲ بود به گمانم که برای اولین بار برای مصاحبه به آسایشگاه خیریه کهریزک محمدشهر رفتم؛ آسایشگاهی که گمان می کردم مساحتِ کمی داشته باشد و فضایی دلگیر و غم انگیز. تصوراتم در هم شکست. با محیطی آشنا شدم که بسیار بزرگ و به روز بود و انسان هایی را دیدم که از جان و دل برای آفریدنِ فضایی دلنشین و سالم برای کودکان، معلولان و سالمندان مایه می گذاشتند.
اکنون شش سال از آن زمان می گذرد. بارها به بهانه های مختلف به کهریزک محمدشهر رفته ام؛ برای تهیه گزارشِ مراسمِ مختلف، همراه با استانداران، فرمانداران و مسئولانِ دیگری که از مرکز دیدن کرده اند یا صرفا برای گفت و گو با سالمندان و معلولانی که آن جا زندگی می‌کنند. امکاناتِ کهریزک پیشرفته تر از پیش شده، تعدادِ مراجعات نیز افزایش پیدا کرده و ساختمان‌های مختلفی به مجموعه اضافه شده اما هنوز وقتی فرشته های کم سن و سالی را می بینم که علی رغمِ رسیدگیِ فوق العاده مددکاران و پرستاران، از داشتنِ خانواده محروم هستند و در عُمقِ چشمانشان اندوه موج می زند یا سالمندانی را می بینم که گوشه ای تنها نشسته اند و خیره به دوردست ها، قلبم به درد می آید.
اما باز هم خدا را شکر می کنم که هنوز انسان هایی وجود دارند که به جای پُشتِ میز نشینی و رفتن سراغِ هزار و یک حرفه راحت ترِ دیگر، یاری رساندن به معلولان، کودکان و سالمندان را پیشه خود کرده اند و هر روز با لبخندی به پهنای صورت به آسایشگاه می آیند و به مددجویانِ مرکز کمک می کنند.
این بار هم به بهانه یادبود “نلسون ماندلا” همراه با سفیر آفریقای جنوبی و هیات ۲۵ نفره همراهش از آسایشگاه خیریه کهریزک محمدشهر دیدن کردم.
ابتدای حضورِ هیات آفریقای جنوبی در کهریزک، نشست خبری برگزار شد و دکتر افشین وجدانی روشن؛ مدیر آسایشگاه توضیحاتی در خصوص تاریخچه و فعالیتِ این آسایشگاه ارائه داد. آسایشگاه خیریه‌ی کهریزک در سال ۱۳۵۱ به همت دکتر محمدرضا حکیم‌زاده لاهیجی که در آن زمان مدیر بیمارستان فیروزآبادی شهر ری بود، فعالیت خود را آغاز کرد. با توجه به رشد روز افزون جمعیت شهری و کلان شهرها و نیاز جامعه، در سال۱۳۸۰ کلنگ احداث آسایشگاه خیریه کهریزک استان البرز بر پایه دانش کسب شده در موسسه مادر (آسایشگاه خیریه کهریزک استان تهران) و تجربه جامعه نگر مبتنی بر خدمات توانبخشی نوین مانند توانبخشی و مراقبت در منزل، آموزش و توانبخشی روزانه، مراجعه روزانه، توانبخشی و نگهداری شبانه روزی بر زمین زده شد.
با همت خیّرین و نیکوکاران و بر پایه دانش و تجربه عملی آسایشگاه کهریزک تهران و با تکیه بر آخرین دستاوردهای علمی و پزشکی و مداخلات وسیع توانبخشی جامعه نگر، پروژه آسایشگاه واقع در محمدشهرکرج عملیاتی شد. این مجموعه در زمینی به مساحت ۸۰ هزار مترمربع و با ۶۰ هزار مترمربع زیر بنا در هفت مجموعه‌ی تخصصی متمرکز در دو سایت پردیس شرقی و پردیس غربی فعالیت می‌کند.
هفت مجموعه‌ی تخصصی کهریزک شامل ساختمان‌های اقاقیا(درمانگاه دکتر حکیم زاده)، ساختمان یاس(مرکز جامع توانبخشی معلولان)، ساختمان شقایق(مجتمع فرهنگی-تفریحی)، ساختمان نیلوفر(مرکز جامع توانبخشی کودکان معلول)، ساختمان لاله(آسایشگاه سالمندان مرد)، ساختمان گل‌ها(سوییت‌های سالمندی) و ساختمان رز(آسایشگاه بانوان سالمند) است.
در پایان این بازدید سفیر آفریقای جنوبی در ایران، ۵۰۰ بسته پوشینه به مبلغ یک صد و پنجاه میلیون ریال را به آسایشگاه اهدا کرد.
تشابه ایران و آفریقای جنوبی در حوزه فرهنگ
در حاشیه بازدید با سفیر و دو نفر از هیأت همراه صحبت کردم. آقای سفیر؛ ویکا مازوی کومالو گفت‌وگو را با شوخ‌طبعی آغاز کرد و گفت که اولین بار است که به ایران می آید. اما بعدش ادامه داد: «مدت ها در ایران زندگی کرده ام و با مردم ایران آشنا هستم؛ کشوری زیبا با مردمی بسیار خوب که برخوردِ دوستانه و مهربانی دارند.»
از او پرسیدم که آیا این باورِ عمومی که بین مردم ایران و آفریقا تشابهاتِ زیادی وجود دارد درست است؟ پاسخ داد: «بله من با این موضوع موافق هستم چون بالاخره همه مردم دنیا از آفریقا آمده اند. در حوزه فرهنگ وجوهِ اشتراکِ زیادی بین این دو کشور می بینم.»
در خصوصِ آسایشگاه خیریه کهریزک پرسش کردم و اینکه آیا فکر می کرد این مرکز تا این اندازه پیشرفته باشد؟
سفیر آفریقای جنوبی گفت: «راستش اصلا و ابدا. گمان می کردم این مرکز کوچک باشد اما در کهریزک کارِ بسیار فوق العاده ای انجام می شود. این بازدید با آنچه در ذهن داشتم بسیار متفاوت بود. مطمئن هستم اگر نلسون ماندلا زنده بود و امروز همراهِ ما بود به کاری که در این مرکز انجام می شود بسیار افتخار می کرد.»
ویکا مازوی کومالو در پایان اقداماتی را که در کهریزک انجام می شود بسیار ارزشمند دانست و گفت: «خانواده و میزان ارتباطِ خانواده های دارای معلول یا سالمند با مرکز کهریزک نیز بسیار مهم است؛ اینکه مردم یاد بگیرند که اگر به مرکز دسترسی نداشته باشند چه طور در منزل از کودکان، سالمندان و معلولان نگه داری کنند و چنین خدماتی با این میزان کیفیت را در منزل نیز به مددجویان ارائه دهند.»
در کهریزک انسانیت را دیدم
“Paulus Phatswana”؛ دبیر اول امور اداری سفارت آفریقای جنوبی گفت که اولین بار است به ایران سفر کرده و با توجه به مطالبی که راجع به ایران شنیده گمان نمی کرده که مردم ایران این قدر مهمان نواز باشند.
از پُل پرسیدم که راجع به بازدید امروز از کهریزک چه نظری دارد؟ او پاسخ داد: «نکته جالب برایم این بود که این مرکز دولتی نیست و توسط کمک های مردم اداره می شود. برایم قابل باور نیست که مردم چه قدر خوب و مهربان هستند و چه طور از هزینه مالی و زمانی خود برای کمک به هم نوعان استفاده می کنند. در این مرکز انسانیت را مشاهده کردم.»
او در پایان با بیان اینکه ایران بسیار بهتر از تصوراتش بوده است گفت: «فکر می کنم از اقامتم در این کشور بسیار لذت ببرم.»
پیوند عمیق میان مردم با ایجاد مراکزی مانند کهریزک
“Jacoba Francina Wilhelmina”؛ یکی از مقامات دپارتمان روابط و همکاری های بین الملل سفارت آفریقای جنوبی نیز که اولین بار است برای ماموریتی کوتاه به ایران سفر کرده، گفت: «بازدید امروز برایم خیلی جالب بود. به نظرم بقیه کشورهایی که مراکز خیریه مشابه ندارند می توانند از این نوع فعالیت تاثیر بپذیرند و ایده بگیرند چرا که یکی از عوامل ایجاد پیوند عمیق میان مردم وجودِ چنین مراکزی است که سبب نزدیکیِ افراد جامعه به یکدیگر می شود.»
ویلهلمینا با بیان اینکه واقعیت ایران با آن چه در اینترنت وجود دارد متفاوت است گفت: «همه چیز اینجا عالی است. مردم دوستانه هستند و برخوردی فوق العاده دارند. با اینکه بخش هایی از فرهنگ آفریقای جنوبی و ایران متفاوت است اما برای من این تفاوت نیز قابل احترام است.»
